10 września 2017

Czy można żyć bez zasad? Czy rodzina może funkcjonować ot tak? Nie wiem jak u Was, ale my zginęlibyśmy marnie. W naszym domu jest wiele zasad, które mają nam pomóc żyć razem. Można powiedzieć, że te umowne zasady nie pozwalają nam się „pozabijać” – nie jest aż tak źle, ale czuję, że zasady ustala się właśnie na te trudniejsze momenty.  

Jeżeli na cokolwiek się umawiamy, wszystko jasno i precyzyjnie między sobą omawiamy. Mówimy dlaczego jest to ważne i jak możemy odwoływać się do zasad. Samo powiedzenie, że coś ma być tak, a nie inaczej, jeszcze nigdy nie zadziałało. Mieliście kiedyś taką sytuację, pomimo ustalenia zasad nikt ich później przestrzega? My to przerabialiśmy.  

To zasługa Magdaleny. Bardzo zależy jej na tym, żeby poranki nie polegały jedynie na wstawaniu i wychodzeniu w pośpiechu z domu. Oboje lubimy spać i czasem leżymy w łóżku ile się da. Naprawdę super sprawa. Umówiliśmy się jednak, że warto wstać chwilę wcześniej, aby zjeść wspólne śniadanie. Spędzić poranek jako rodzina.  

Tu krótko. Koka ma zakaz wchodzenia na fotel i kanapę. Która rodzina posiadająca psa nie ma z tym problemu! Pracujemy ciągle nad egzekwowaniem tej zasady i choć Koka cierpliwie słucha naszych próśb, najczęściej kończy się jednak odkurzaniem i praniem kanapy.  

Zasada 4 – Podnoszenie 

To dopiero zasada! Chodzi po podnoszenie deski w łazience. Magdy temat nie dotyczy, za to Juliana bardzo. W takich sytuacjach pomaga bardzo cierpliwość, jednak trzeba jej mieć naprawdę dużo. Udało nam się na szczęście dojść z Królem do porozumienia. Zasada działa i ma się świetnie. Czasem jak wstaje zaspany zdarza mu się o niej zapomnieć, ale tak bardzo bawi mnie jak słyszę z łazienki wołanie „zapomniałem!”. 

Tę zasadę zaproponował Julian i bardzo nas nią zaskoczył. Powstała przy okazji mojego udziału w Runmageddon. Bieg był ciężki i nie byłem przygotowany, aby mierzyć się z tym dystansem i tymi przeszkodami. Skończyło się to tak, że jakimś cudem dotarłem na metę i radość była przemieszana z ogromnym bólem kolan.  

Ku mojemu zaskoczeniu Julian szybko załatwił lód, abym mógł przyłożyć go w obolałe miejsca. Chwilę później podał mi jeszcze zimne piwo. Nie mogłem go wypić, bo prowadziłem, ale to, co zdarzyło się potem, to dopiero historia! Dojeżdżamy do mieszkania i wyłączam silnik, a z tyłu słyszę „pssssssssssssss”. „Proszę Krzyś już możesz!” No powiem Wam, że padłem.  

To jest nowa zasada, której wciąż jeszcze nie możemy jakoś wprowadzić w życie. Magdalena złożyła wniosek, aby obowiązywała już na zawsze. O co chodzi? No przyznam się, że za każdym razem jak mamy ochotę i chwilę na to, żeby obejrzeć coś wspólnie, zasypiam po 10-15 minutach. Raz nawet zdarzyło mi się zasnąć na napisach początkowych. Staram się jak mogę, ale to łóżko jest takie wygodne…  

To akurat w czasie pakowania… Naprawdę łóżko jest mega wygodne!

Jako, że Julian chodzi już do drugiej klasy, wprowadziliśmy zasadę i umówiliśmy się z nim na to, że zaraz po szkole odrabia wszystkie lekcje zadane na kolejny dzień. Na początku była duża niezgoda i niezrozumienie. Musieliśmy mu tłumaczyć, że to wszystko dla jego dobra (w której rodzinie nie było podobnych problemów?). Na początku wcale tego nie widział. Bunt na całego! Chyba właśnie wtedy opanował technikę odwróconego uśmiechu do perfekcji.  

Mamy pewną grupę zasad na wieczór. Wspólnie je ustaliliśmy i w większości przypadków świetnie działają. Julian, jak każde dziecko, lubi przeciągać godzinę spania jak tylko może. Przecież z dorosłymi wieczorem jest najlepsza zabawa! Po kilku takich przeciągnięciach doszliśmy do wniosku, że musimy coś ustalić. Co zadziałało?  

Poranki również przebiegają według określonego schematu. Dzień trzeba dobrze zacząć. Pierwszą rzeczą, którą Julek robi rano, to wyjście ze Koką na spacer. To bardzo miłe uczucie, kiedy sam się ubiera i rusza na podwórko. Najśmieszniej jest, gdy często po powrocie melduje, co Koka zrobiła i w którym miejscu. 

Tutaj chyba nie musze się rozpisywać. Szczerość, otwartość, uczciwość i zaufanie to podstawa każdej relacji. Umówiliśmy się wszyscy w naszej rodzinie na to, że jeśli coś nam nie leży lub źle się z czymś czujemy, to będziemy o tym mówić i rozmawiać. Nie będziemy się oceniać. Będziemy się słuchać i wspólnie wypracowywać rozwiązania. Zasada ta pomogła nam już dojść do porozumienia w wielu kwestiach.